De kluizenaars

Ruim 300 jaar geleden, in 1673, bouwde de in Diepenbeek geboren Lambert Hoelen op de berg een kapel met een toren “ op dieselve forme en grootheydt als het voorgeschreven huysken in Loreto in Italië”

Het torentje en een deel van die kapel staan er nu nog altijd.

Van 1739 tot 1801 is de kluis onbewoond. Een periode waarin particuliere bewoners de kluis recht hielden. Niet zo in 1794, toen Franse Sansculotten grondig vernielingen aanrichten, gevolgd door plunderende inwoners.

Jan Moors herstelt de kluis en bouwt er woonruimte bij, hij brengt de kluis in “florissante toestand” vanaf 1801.

Doordat de kluizenaars de verkeerde kant kozen in de Schoolstrijd (1880) mochten zij op staande voet vetrekken en eindigde het kluizenaarsbestaan hier in Bolderberg. De kluis raakt zwaar in verval.

Het kluizenaars bestaan.

De Kluis op de Bolderberg staat in schril contrast met de harde kant van onze westerse samenleving. Een wereld, waar de meeste van ons dagdagelijks in vertoeven. Een wereld van druk, druk, druk… van spanningen en stress, van jachten en jagen in een materialistisch ingestelde samenleving. Wanneer je “de bolderberg” opkomt kom je in een totaal andere wereld terecht. Temidden van een bijzonder mooie natuur ligt in alle rust en eenvoud de Kluis van Bolderberg. Een klein gebouw. Als een kasteeltje, in een oase van rust, amper een paar honderd meter buiten de bebouwde omgeving. De kapel is toegewijd aan O.L.Vrouw van Loreto en is iedere dag toegankelijk. Mensen komen er bidden, mediteren, nadenken, reflecteren, in gedachte aanwezig zijn bij wie men liefheeft of gewoon genieten van de rust en de eenvoud. Zowel gelovigen, ongelovigen als anders gelovigen bezoeken deze sacrale plaats.

In het aanpalende torentje, waar eens de eerste kluizenaar woonde, kan een kaarsje gebrand worden. Een symbolische daad waarbij men in alle rust geconcentreerd aanwezig is. Zo is het de gewoonte dat heel wat verliefde koppels, jong en oud, naar de kluis pelgrimeren en er een kaarsje branden met de wens en de hoop op een duurzame, liefdevolle relatie. Telkens weer een emotioneel krachtig ritueel voor beide mensen. Een kaars branden brengt mensen dichter bij elkaar.

Een andere gewoonte heeft te maken met het pelgrimskruis buiten aan de kapel. Bedevaarders, pelgrims of bezoekers aan de Kluis van Bolderberg brengen een steentje mee van thuis of onderweg opgeraapt. Dit steentje wordt onderaan het kruis gelegd. Daarmee wordt op symbolische wijze meegedeeld dat men bereid is om een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van een “mensvriendelijke samenleving”. Ieder op zijn manier.

Het pelgrimeren naar de Kluis van Bolderberg neemt gaandeweg toe. Niet te verwonderen. Vele mensen zijn op zoek naar wat rust en stilte, naar wat geestelijk voedsel. De ervaring leert hen dat een louter materialistisch leven niet het verhoopte geluk brengt. Het laat een leegte achter waar de Kluis een bijdrage geeft tot “persoonlijke invulling”.

Het succes van de Kluis van Bolderberg wordt niet gemeten vanuit het “aantal” bezoekers. De ervaring van de bezoeker is het belangrijkste. Als hij naar huis kan gaan met het gevoel “dit heeft mij goed gedaan”dan, en pas dan toont de Kluis haar functionele waarde. 

In 2005 werd de kluis gerestaureerd door de gemeente en sindsdien wordt ze weer bewoond.

In 2005 neemt de h. Willy Aerts de taak van kluizenaar op in een prachtig gerestaureerde kluis . Er is weer wat hoop. 

In 2012 verlaat ook Willy Aerts de Kluis van Bolderberg om terug naar zijn eigen streek te gaan. De heimwee dreef hem terug naar Geel.

Ondertussen is Pieter Stevens ook verhuisd naar Gent.

Het is de Gentse theoloog en schrijver Jonas Slaats die in de kluis van Bolderberg komt wonen. De stilte en de rust trekken hem heel erg aan: "Dat geeft me de mogelijkheid om spiritualiteit op een heel concrete manier vorm te geven. Want ik heb nu het gevoel dat spiritualiteit wordt verdrongen en genegeerd wordt in deze wereld vol materialisme en lawaai."

Gezellig met zijn 2. Jonas Slaats komt samen met zijn vrouw in de kluis wonen en zullen het 1ste kluizenaarsskoppel zijn. Begin september 2017 zijn ze ingehuisd.